بسم الله الرحمن الرحیم
روزه در فقه شافعی( ۳ )
آداب روزه:
۱- شتاب در افطار
- مقصود از عجله در افطار این است که به مجرد این که مطمئن شد غروب کامل شده روزه اش را افطار کند و آن را به تاخیر نیندازد. اما تا زمانی که غروب کامل نشده حق ندارد به نیت تعجیل در افطار روزه را افطار کندکه منجر به بطلان روزه شود.
۲- سحری خوردن و تاخیر در آن تا نزدیک به طلوع فجر.
۳- پرهیز از گفتار بد و ناشایست مانند فحش و دروغ و غیبت و نمامی و تهمت .
۴- خویشتن داری از وقوع در شهوات ومحرمات مانند نگاه به جنس مخالف اجنبی و شنیدن آهنگها و دیدن عکسها و فیلمهای مستهجن.
۵- خود داری از حجامت و خون دادن در روز رمضان .
۶- افطاری دادن روزه دار.
۷- دادن صدقه ، تلاوت قرآن و مدارسه آن ، شرکت در مجالس قرآنی و علمی ، مشارکت در نمازهای جماعت و تراویح و قیام و اعتکاف در مسجد از سنتهای موکد و فرصتهای کسب فضایل در ماه مبارک رمضان هستند.
قضا و کفاره های روزه:
مسافر ومریض اگر روزه نگرفتند ، پس از رمضان به قضای آن مبادرت ورزند.
- فرصت قضای روزه واجب بعد از رمضان تا رمضان سال بعد است.
- اگر رمضان سال آینده رسید و روزه را قضا نکردند علاوه بر قضا باید کفاره نیز بدهند ( کفاره آن ۶۰۰ گرم غذا، قوت غالب در ازای هر روز به مسکین است ).
- اگر عذر (مرض یا سفر) ادامه پیدا کرد مثلا مریض بهبودی نیافت و نتوانست قبل از رمضان قضا کند باید بعد از رمضان قضا کند وکفاره ندارد.
- اگر مریض یا مسافر به هیچ وجه امکان قضای روزه برایش فراهم نشد وفوت کرد ، چیزی بر او نیست و بر اولیای او هم لازم نیست که روزه او را قضا کنند.
- اما اگر امکان قضای روزه داشت و قضا نکرد و فوت کرد ولیّ او روزه اش را قضا می کند یا در ازای هر روز یک مد غذا کفاره می دهد.
- پیرمرد و پیرزن که توان روزه گرفتن ندارند فقط واجب است در ازای هر روز ، کفاره (یک مد غذا ) به فقرا ومساکین بدهند. همچنین مریضی که امید بهبودی در او نیست و توان روزه گرفتن ندارد مانند پیرمرد کفاره می دهد و قضا بر آنها نیست.
- زن حامله و شیرده ، اگر روزه گرفتن به خودشان یا فرزندشان ضرر می رساند اجازه ی افطار دارند.
- چناچه زن حامله یا شیرده به خاطر خودش افطار کند فقط روزه اش را قضا می کند و کفاره ندارد و اگر به خاطر فرزندش افطار کند هم قضا دارد و هم کفاره (در ازای هر روز یک مد ) می دهد.
- اگر کسی روزه اش را با جماع در روز رمضان باطل کند هم قضا بر او واجب است هم کفاره. و کفاره آن به ترتیب عبارت است از:
۱- آزاد کردن برده
۲- اگر نبود یا نتوانست ۶۰ روز پی در پی روزه بگیرد.
۳- و اگر توان روزه نداشت به ۶۰ مسکین هر مسکین یک مد غذا می دهد ( تقریبا ۳۶ کیلو بین چند خانواده مسکین تقسیم می کند ).
۴- اگر کسی در رمضان بیش از یک روز جماع کرد ، باید در ازای هر روز که روزه را باطل کرده یک کفاره بدهد.
گردآورنده: [شیخ اسماعیل کاردوست ]
معاونت اجتماعی مجتمع دینی اهل سنت و جماعت گله دار
برگرفته از کانال تلگرام مجتمع دینی اهل سنت و جماعت گله دار
