بسم الله الرحمن الرحیم

 روزه در فقه شافعی( ۱ )


روزه ماه رمضان  از ارکان اسلام است که در سال دوم هجری واجب شده است.

روزه یعنی این که شخص در انجام فرمان الله از طلوع فجر صادق تا غروب کامل آفتاب از چیزهایی که روزه را باطل می‌ کند  خود داری نماید.

-  با اثبات دخول ماه رمضان بوسیله رؤیت هلال یا کامل شدن شعبان ، روزه بر تمام کسانی که شرایط روزه د اشته باشند واجب می شود.


شرایط وجوب روزه

۱-اسلام         ۲- عقل         ۳- بلوغ         

۴-   نداشتن عذر از قبیل ناتوانی ، مریضی وسفر. 


ارکان روزه

۱- نیت

-  نیت باید در قلب باشد

-  هر شب تا قبل از طلوع فجر باید نیت روزه  فردا داشته باشد.

-  در نیت باید نوع روزه (واجب رمضان یا قضای واجب یا سنت) را تعیین کند.

-  نیت روزه سنت بعد از طلوع فجر تا قبل از ظهر اگر چیزی نخورده باشد جایز است.

۲-  امساک و خود داری از انجام کارهایی که روزه را باطل می کند

-  وقت روزه از طلوع فجر صادق تا غروب کامل آفتاب است.


گردآورنده:[شیخ اسماعیل کاردوست ]


برگرفته از کانال تلگرام مجتمع دینی اهل سنت و جماعت گله دار


عضویت در این کانال